fredenanneke-in-azie.reismee.nl

8 Phnom Penh

Volgende stop in dit avontuur wordt Phnom Penh, de hoofdstad van Cambodja. Om daar te komen eindigde de reis in Vietnam in Cau Doc, in een wat verloren glorie hotel. Niet slecht, maar ietwat verlopen. De wekker staat weer ingesteld en om 5:45 kloppen we op de restaurant deur. Hier is men nog bezig om alles voor te bereiden. Achter de balie rijst iemand omhoog van een camping bedje. Het hotel ontwaakt in zijn eigen tempo.

Na het ontbijt in een aparte fietsriksja richting boot, want de transitie van Vietnam naar Cambodja gaat per boot over de Mekong. Boot is er een van het type speed, gaan een 60-tal mensen op. Trouwens, ook fietsen, maar die mogen op het boven dek gebonden worden. Deze trip is in het begin wel leuk, maat op een gegeven ogenblik heb je het oevergedoe wel gezien. Kleine lichtpuntjes in de reis zijn de grensovergangen. Die van Vietnam is een aardige poging om er een drijvend geheel van te maken. Er was van alles aanwezig, bagagescanners, medische faciliteiten, wat Wc’s en een wachtkamer. De tand des tijds en het volledig gebrek aan onderhoud hebben echter hun tol geëist. Wat er wel in iedere kamer staat zijn bedden, de ambtenaren benutten hun tijd erg goed. Hier hebben we een uitreis stempel nodig, dit om problemen bij de volgende grens te voorkomen. Deze ligt op enkele minuten varen verder. De Cambodjanen hebben er echt zin in. Een kleine compound, diverse gebouwtjes, tempeltje, diverse beelden van goden en een kantoor waar het visum uitgereikt gaat worden. Maar dat gaat niet zomaar. Eerst worden alle paspoorten bekeken alsof de houders ervan op een lijst van internationaal gezochte misdadiger zouden kunnen voorkomen. Als dat niet het geval blijkt, komt er een plakplaatje in en mag je naar het stempelkantoor, alwaar je wederom in de rij mag gaan staan om een stempel en wat bijbehorende krabbels in je reisbescheiden te krijgen.

En daarna is het weer oeverloos kijken naar de overgang tussen rivier en vaste grond. Het is niet raar dat iedereen op een gegeven ogenblik besluit om dat uitzicht te verruilen voor dat van de binnenkant van hun oogleden.

Maar op zeker moment, zo'n 5 uur later komt de highrise van Phnom Penh in zicht.

Alhier staat er een dametje met het tekstbord met daarop mijn volledige doopceel: Fredericus Petrus Maria Vonk. Duidelijk ons contact en vervoer naar het hotel. Hotel ligt wat buiten het echte uitgaansgebied en lopen is hier niet aan te raden. Er zijn veel meer auto’s en een myriade aan tuktuks in diverse vormen. Tel daarbij op de hitte, het eigenlijk ontbreken van een knap trottoir en de luchtvervuiling en dan word je al snel verstandig en neemt een tuktuk.

Wij zijn echter hardleers en lopen de eerste avond richting een beergarden. We komen er bezweet aan, nemen een biertje, wat te eten en het besluit om ons vanaf nu te laten vervoeren.

Dag 2 is een dag om de stad wat te verkennen, we gaan richting koninklijk paleis. Cambodja is een constitutionele monarchie. Dat koningshuis is zo fout als de pest geweest, maar wordt nog steeds als een soort van god aanbeden. Het blijkt ook uit de paleizen, alles goud en pracht en praal. Draagkoetsen, zitjes voor op een olifant, ligbedden, alleen het beste is goed genoeg. Maar foto’s van die pracht en praal wordt niet overal op prijs gesteld, als we het toch proberen wordt er met een oversized tafeltennisbat op en voor de camera geslagen. Het rare is overigens dat al de olijfkleurige mensjes foto’s maken met een telefoon en dat mag dan weer wel lijkt het. Raar.

Daarna naar de markt, een meer volks iets, een stuk overdekt, met allerlei blingbling, want met houdt hier wel van wat goud, zilver en duur ogende horloges. Om het gebouw groente, fruit en vers vlees. Het is af en toe echt vers, want de van de kikkers wordt ter plekke de kop er afgeknipt en het velletje verwijderd. De kikkers liggen nog een tijdje te stuiptrekken. Grote vissen mogen in een bak water blijven tot ze van eigenaar veranderen. De koop wordt afgemaakt met een ferme klap op hun kop en vervolgens worden ze schoongemaakt.

De Wat Phnom is een tempel die op een heuveltje ligt. Het is zondag, een vrije dag en het wemelt van de mensen die hier komen bidden. Nu ziet dat er hier iets anders uit dan bij de gereformeerden in Holland. Er wordt wierook gekocht, aangestoken en voor/boven het hoofd gehouden, dan wordt er gebogen, geknield en gepreveld. Daarna worden de stokjes bij de een of andere god neergezet. Hier zie je een duidelijk verschil tussen oudere en jongeren. De jongeren prikken ze allemaal tegelijk in een pot met aarde, de oudere zie je dat heel bewust per stokje doen. Leeftijd komt met herinneringen aan mensen die er niet meer zijn denk ik dan.

Naast deze tempel nog een, maar het offeren gaat daar grofstoffelijker, men neemt fruit, sigaretten en fakegeld mee voor de ene afdeling en in de andere afdeling staan stenen beesten die stukken vlees aangeboden krijgen en waarop eieren kapotgeslagen worden. Deze beesten staan overigens wel in de buitenlucht. Het offeren wordt begeleid door een monnik die alle verpakkingen daarna in een vuilverbranding naast de beelden gooit. Gaat zo af en toe ook namaak goud en geld in. Zal dus wel geen vuilverbranding genoemd mogen worden, maar offervuur.

Hierna zijn we de drukte en warmte wel even zat en besluiten de rest van de dag door te brengen bij het zwembad, waarbij we enkele parasolletjes aan ons zelf offeren, het is tenslotte Happy Hours vandaag.

Voor de laatste dag in Phnom Penh gaan we naar S21 en de Killing Fields. Ene Pol Pot had een droom over een heel andere gemeenschap. Een waarbij de Khmer-waarden voorop stond. Hij wist daar diverse anderen in te interesseren en richtte zo de Rode Khmer op. Eerst een marginaal clubje, maar nadat de Amerikanen Cambodja helemaal platgebombardeerd had, kreeg hij meer aanhang. Hij nam het land over, besloot dat alle moderniteiten afgelopen moesten zijn, en deporteerde alle steden naar het platteland. Om op voorhand opstanden tegen te gaan werd iedereen waarvan hij dacht dat ze zelfstandig konden denken opgepakt, in een martelgevangenis gegooid om een bekentenis te produceren en vervolgens afgemaakt. Zelfstandig denken werd gedefinieerd als: academicus, leraar, technisch geschoold, bril dragen, geen eelt op de handen hebbende en vervolgens iedereen anders.

S21 is zo'n martelinstelling. Ik schreef het al in Saigon, het is verbluffend hoe creatief de mens kan zijn als het om pijn toedienen gaat aan anderen, zeker als die niets terug kunnen doen en je zelf overtuigd bent van je superioriteit.

Alles wat er gebeurde werd nauwkeurig bijgehouden, foto’s en dossiers. Het zijn deze foto's die de waanzin van dat regime zo tot uiting brengen. Kinderen, vrouwen, mannen. Iedereen werd willekeurig opgepakt, tot zelfs mensen van het regime zelf.

Pol Pot is uiteraard in vrede overleden, te midden tussen zijn kleinkinderen.

In S21 mocht met niet doodgaan, dit was eigenlijk verboden, men had daar andere faciliteiten voor. Tegenwoordig noemen we dat de Killing Fields. Er zijn er talloze, sommige opgegraven en inventariseert, maar er zijn er nog diverse die in mijnenvelden liggen, of waarvan de graven zwaar vergiftigd zijn.

Het is alsof je in een oosterse versie van Bergen Belsen loopt, alleen werd iedereen die hier aankwam meteen afgemaakt.

Afgemaakt, want kogels waren te duur, dus werd de keel doorgesneden zodat men geen geluid meer maakte en vervolgens werd men, afhankelijk van de zin en mogelijkheden van de beulen, gedood door een mes, een bijl, een stuk bamboe, of wat er nog meer voor handen was. Hierna werd het lijk in een gat gegooid, rijkelijk bestrooit met DDT of een ander bestrijdingsmiddel. Dit had twee doelen, ten eerste hield het de rotting enige tijd tegen, je kunt tenslotte je werk niet in een lijkgeur doen, en ten tweede, er waren nogal eens mensen die toch niet helemaal dood waren. Ook hier deed het bestrijdingsmiddel zijn werk.

Al met al een heel sinistere plek. Enkele van de massagraven waren leeggehaald en de inhoud was "uit gesorteerd". Deze overblijfselen zijn in een Stupa midden op dit terrein bijgezet.


De middag is nog kort als we terugkomen. We trakteren ons na al deze menselijke ellende op een massage.

Morgen gaan we met de bus naar Siem Raep.

Reacties

Reacties

Annemarieke

Leuk om nu over Cambodja te lezen; ben ik nog niet geweest. Ook goed te lezen dat de parasolletjes in ere worden gehouden?. Enjoy

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!